πρωτοκύμων

-ονος, ὁ, ἡ, Α

αυτός που για πρώτη φορά κυοφορεί («νεανίσκος ἔρωτος πρωτοκύμων οὐ δεῑται διδασκαλίας πρὸς τὸν τοκετόν», Αχιλλ. Τάτ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < πρωτ(ο)-* + -κύμων (< κῦμα «κύημα, έμβρυο, βλαστάρι»), πρβλ. πολυ-κύμων].